Koesteren van dierbare herinneringen!

Stel dat je een soort tijdcapsule hebt waarin dierbare herinneringen zijn bewaard. Mooie herinneringen om te koesteren wanneer dat jou uitkomt.

Herinneringen

Herinneringen vind ik persoonlijk een prachtig systeem. Een soort doosje in je hoofd, gevuld met beelden, geuren, muziek, gedachtes en gevoelens. Je kunt dit doosje van tijd tot tijd zelf opendoen om te koesteren. Soms gaat het doosje vanzelf open en word je ineens geconfronteerd met sterke herinneringen die je wel of niet wilt. Soms wil het doosje juist minder goed open en kom je er niet altijd meer goed bij.

Tijdcapsule

Een tijdje geleden kreeg ik een tijdcapsule met herinneringen in handen. Ik wist alleen niet dat het er een was. De capsule kwam mee in een doos met spulletjes van mijn oma in Frankrijk. Ze was een paar weken ervooroverleden. Mijn oma was mij heel dierbaar en ik voelde sindsdien een leegte, een gemis, ook al zag ik haar niet zo vaak toen ze nog in leven was. Ze deed me aan mijzelf denken en we hadden een bijzondere band.

Oma’s spulletjes

Iedereen uit de familie mocht iets uitzoeken waar we een mooie herinnering aan hadden. Niet dat ik veel waarde hecht aan spullen, maar ik voelde dat ik wel iets tastbaars van oma wilde bewaren. Ik koos, onder andere, een paar schoteltjes, waar we altijd olijfjes op kregen. Zittend op het zonnige terras in Frankrijk. Met de geur van de dennenbomen in haar tuin.

Mijn moeder had de schoteltjes netjes in servetjes gewikkeld en voor het transport verpakt in een oude koektrommel. Niet wetende dat juist die trommel de best mogelijke herinnering bevatte!

Tijdreis naar oma’s keukentje

Thuis deed ik de trommel open en eigenlijk zonder er bij na te denken stak ik mijn neus in de trommel. Dírect stond ik in het kleine keukentje van mijn oma te kijken hoe mijn oma vers gebakken boterkoekjes uit de oven haalde. Met grote ovenwanten aan, meel op haar wang en een pluk haar in het gezicht stond ze daar. Ze keek me aan en lachte.
De geur uit die trommel was onmiskenbaar die van mijn oma’s koekjes. De ietwat muffige geur van cracottes en meubelwas was precies de geur van haar voorraadkast. De kast waar ze de trommel, mijn tijdcapsule, altijd bewaarde.

Herinneringen levend houden

Ze was ineens dichtbij! Wat zo fijn voelde, want ik miste haar heel erg. En nog steeds…
Geur werkt zo ongelofelijk associatief! Ik zou willen dat ik dát kon vangen en kon gebruiken in mijn koester projecten. Dat ik dát aan mensen kon geven. Om herinneringen levend te houden!

Heel af en toe

Snel deed ik de trommel weer dicht, alsof ik bang was dat de geur voorgoed zou vervliegen.
Mijn tijdcapsule staat nu in mijn eigen voorraadkast. En héél af en toe, als ik oma mis, doe ik het dekseltje een klein beetje open om terug te vliegen naar dat keukentje.
Maar niet te lang en niet te vaak. Geur is net als sommige herinneringen erg vluchtig.

Herinneringen koesteren

Herinneringen spelen een grote rol in mijn koesterprojecten, omdat deze heel waardevol zijn bij zowel het vieren als herdenken. Ik vind het mooi om met jou na te denken over hoe jij jouw herinneringen kunt bewaren en koesteren. Wat past bij jou? Wat is de juiste vorm?

Een koesterboek of herinneringsboek is daar een voorbeeld van. Een plek waarin jouw dierbare herinneringen samen komen. Een tastbaar iets dat je er bij kunt pakken als je dat nodig hebt. Als je troost wilt voelen, wilt herdenken of iemand anders deelgenoot wil maken met wat jij koestert!

Wil je ook een koesterboek door mij laten maken of samen met mij maken? Kijk eens op deze pagina of neem contact met me op!

Meer?